Ze staat daar al een hele bij dat rek met keukenrollen of
wat is het. Is ze iets aan het wegmoffelen? Ik weet het niet. Het moet moeilijk
zijn om het onopvallend te doen, als je zelf zo opvalt. Ze staat in zichzelf te
mummelen. Uitgroeiend roodgeverfd haar, het natuurlijke grijs maakt alweer zijn
opwachting. Wat later staan we achter haar aan de kassa. Ze neemt alle tijd om haar
spullen een voor een in haar tas te proppen. En het gedoe met pasmunt neemt ook
een eeuwigheid in beslag. De caissière kent haar en zucht verveeld. Dan is het
eindelijk onze beurt. Buiten treffen we het verkneukelde vrouwtje nog eens aan.
Ze heeft plaatsgenomen op een bankje, met de boodschappentas naast zich en een
sigaret tussen de lippen. Ze praat in zichzelf. Ze heeft zichzelf ontzettend
veel te vertellen.
