Eerste deel
1 (7)In huize Oblonski heerst chaos: de vrouw des huizes heeft haar man op overspel betrapt. Stepan Arkadjitsj Oblonski wordt wakker op de sofa. Hij beseft dat hij op het hem door zijn vrouw Darja Aleksandrovna (voorlopig enkel bij haar koosnaam genoemd: Dolly) voorgehouden bewijs van het delict (een briefje) op de enige foute manier heeft gereageerd: met een domme glimlach. Dat had hij niet onder controle. Is hij nu schuldig aan wat er gebeurt?
[Het belang van een goede openingszin: die van Tolstoj is memorabel en is wellicht al in vele aforismecollecties opgenomen: 'Alle gelukkige gezinnen gelijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze.' (7)
Stepan is geïnteresseerd in dromen, maar ook in fysiologie. En hij houdt zich ook bezig met het vraagstuk van de morele verantwoordelijkheid: ben je schuldig als datgene wat je fout hebt gedaan als het ware buiten jezelf om is gebeurd? Hij maakt een onderscheid tussen objectieve schuld (het overspel) en iets subjectievers: de manier waarop hij op de beschuldiging door zijn vrouw reageert. Dat laat hem toe om te zeggen dat hij de schuld is van alles, maar dat hij tegelijk 'niet schuldig' (8) is. En hij voegt er aan toe: 'Daarin schuilt de hele tragiek!' (8) Deze explicitering moet de lezer, met het oog op het vervolg, zeker ter harte nemen.
2 (9)
Stepan heeft geen spijt van het feit dat hij niet
(meer) verliefd is op zijn 33-jarige vrouw, met wie hij vijf nog levende
kinderen heeft. Hij dacht overigens dat zij het wel vermoedde dat hij haar
ontrouw was, maar dat ze het door de vingers zag. Niet dus.Hij kan niets doen. En aangezien hij zich niet meer kan overgeven aan de roes van zijn droom, waarin de karaffen zeer freudiaans voor vrouwen stonden, moet hij zich overgeven aan de roes van het leven, de orde van de dag. Er is een telegram van zijn zus Anna Aradjevna, door haar huwelijk Karenina. Ze komt. Dat is goed nieuws. Hij verwacht dat zij een verzoening tussen hem en zijn vrouw zal kunnen teweegbrengen. Hij draagt zijn kamenier Matvej op om zijn echtgenote Darja Aleksandrovna op de hoogte te brengen van de komst van zijn zus.
Matvej slaagt er niet in Darja Aleksandrovna gunstig te stemmen. De kinderjuffrouw, Matrjona Filimonovna, smeekt Stepan om vergeving te vragen bij zijn vrouw. Hij zwicht, niet van ganser harte.
3 (12)
Een koopman wil het bos op het landgoed van Darja
Aleksandrovna kopen. Stepan beseft dat daarvan geen sprake kan zijn vooraleer
hij zich met zijn echtgenote heeft verzoend. Maar het zint hem niet dat een
economisch argument zich mengt met de noodzaak van verzoening: het is inderdaad
moreel minder hoogstaand een ethische daad te stellen vanuit pragmatische
overwegingen.Stepan leest een liberale krant. Hij is een gematigd liberaal en hij is dat minder uit overtuiging dan uit gemakzuchtig conformisme. Hij kiest voor het liberalisme omdat hij ook vindt dat in Rusland alles verkeerd gaat, dat het huwelijk een achterhaalde instelling is en dat de religie er enkel is om de domme massa onder de knoet te helpen houden. Bovendien is hij darwinist.
Stepan begroet twee van zijn kinderen, staat de vrouw van stafkapitein Kalinin te woord en besluit, na lang twijfelen, toch maar naar de slaapkamer van zijn vrouw te trekken.
4 (17)
Zoals Stepan niet wil en toch naar zijn vrouw gaat, zo
wil Darja Aleksandrovna niet vertrekken maar ze doet toch alsof ze dat vast van
plan is. Stepan schrikt van haar onverzettelijkheid en vraag vergiffenis. Maar
zijn medelijden is geen liefde, beseft Darja. Het echtpaar gaat onverzoend uit
elkaar. Darja duikt weer in haar dagelijkse beslommeringen.
5 (21)
Stepan was een luie student maar heeft het niettemin
tot chef op een staatskantoor geschopt. Hij heeft die job te danken aan Aleksej
Aleksandrovitsj Karenin, de man van zijn zus. Hij zou sowieso die job hebben
kunnen pakken want indien Aleksej hem niet zou hebben geholpen, dan zou een van
de vele tientallen anderen vrienden en kennissen hebben klaargestaan. Bovendien
heeft Stepan uit zichzelf een positieve uitstraling. En hij is geliefd vanwege
zijn tolerantie, zijn liberalisme en de onverschilligheid voor wat hij doet. [vreemde, onzorgvuldige herhalingen: 18 en 21-23
Stepan komt aan op zijn werk. Een gast wil er binnenkomen maar wordt door de suppoost buiten gehouden omdat hij er te sjofel uitziet. De gast blijkt Levin te zijn, een vriend van Stepan. Hij komt van het platteland – en zoals stad tegenover platteland staat, zo staan ook beider carrières tegenover elkaar. Levin, die Europees gekleed is (hij draagt een kostuum van Franse snit), heeft drieduizend hectare grond. Maar hij is niet meer in 'het bestuur van de Zemstvo' (26), een soort van collectief. Hij vindt dat die instelling er alleen maar is voor zakkenvullers.
Levin informeert naar Kitty Sjtsjerbatski, op wie hij verliefd is. Kitty is Stepans schoonzus.
6 (29)
Levin is naar Moskou gekomen om Kitty een aanzoek te
doen. Zijn familie en de hare behoren tot de aristocratie en hebben altijd
nauwe banden onderhouden. Hij werd indertijd verliefd op deze culturele,
Europese familie. Daarna pas op Dolly, maar die trouwde met Oblonski. Kitty was
tweede keus, maar hij durfde haar zijn liefde niet te bekennen. Vergeleken met
het mysterieuze karakter van de familie Sjtsjerbatski was hij maar een botte
landeigenaar die zich bezighield met de houtkap en de snippenjacht. Maar
uiteindelijk werd de liefde toch te sterk en keerde hij terug naar Moskou met
het vaste voornemen haar hand te vragen. Daarbij durfde hij zich niet voor te
stellen hoe hij zich zou voelen indien zij zijn aanzoek zou weigeren.
7 (32)
Sergej Ivanovitsj Koznysjov is met een
filosofieprofessor verwikkeld in een discussie over het materialisme.
8 (34)
Wanneer de filosofieprofessor eindelijk vertrokken is,
kan Sergej eindelijk zijn halfbroer Levin te woord staan. Maar Levin durft niet
waarvoor hij nochtans gekomen was: Sergej om advies te vragen over Kitty. In de
plaats daarvan hebben ze het over Levins activiteiten op het platteland. De
Russen pakken de zaken niet goed aan, vindt Sergej, ze verdrinken alles in
ironie en inefficiëntie. De verpauperde broer Nikolaj Levin is ook in Moskou.
Sergej raadt Levin af Nikolaj op te zoeken. Toch neemt Levin zich voor om
Nikolaj een bezoek te brengen (Nikolaj, die blijkbaar ook iets op zijn kerfstok
heeft), maar hij gaat eerst naar de familie Sjtsjerbatski om de kwestie-Kitty
op te lossen.
9 (37)
Levin ziet Kitty op de ijsbaan. Het is even
gemakkelijk om haar daar in de menigte aan te treffen als een roos in een
brandnetelveld. De ijsbaan is een trefpunt voor ‘mensen uit dezelfde kringen’
(38). Levin gaat met Kitty schaatsen maar durft haar zijn liefde niet te
bekennen. In de plaats daarvan maakt hij een voor haar onaangename opmerking.
Kitty, zo vernemen we door via de auteur haar gedachten te ‘lezen’, is niet
verliefd op hem, maar vindt hem wel aardig. Levin sleept uiteindelijk enkel een
formele uitnodiging om bij de Sjtsjerbatski’s
langs te gaan in de wacht. Kitty vertrekt met haar moeder. Stepan komt Levin
begroeten op de ijsbaan. Ze gaan samen eten.
10 (43)
Levin en Stepan eten oesters en nog wat meer exquise
gerechten. Maar Levin geniet er niet van. Het sjieke strookt niet met zijn
plattelandse gewoonten en bovendien is er iets wat zijn hart bedrukt. Hij neemt
Stepan in vertrouwen: hoe schat hij zijn kansen in? Stepan zegt dat Dolly heeft
voorspeld dat Kitty Levins aanzoek positief zal beantwoorden. Levin vindt dat
hij, vanwege zijn losbandig en wild verleden, Kitty niet waard is. Hij hoopt
dat ze hem niet om zijn verdiensten ‘maar uit barmhartigheid’ (49) vergiffenis
zal schenken.
11 (49)
Stepan wijst Levin op het bestaan van een rivaal:
Vronski. Vronski is rijk, getalenteerd, lid van ‘de gouden jeugd van
Petersburg’ (50), zowat in alles het tegendeel van Levin. Levin voelt zich
bedreigd. Tegelijk voelt hij zich schuldig omdat hij zijn broer Nikolaj heeft
verwaarloosd.Stepan raadt Levin aan niet al te lang meer te talmen en zijn
aanzoek te doen. Dan vraagt hij op zijn beurt Levin om raad: wat moet hij doen
nu zijn vrouw Dolly hem op overspel heeft betrapt en dreigt het huis te
verlaten? Levin haalt er Plato bij om Stepan duidelijk te maken dat hij zijn
vrouw niet mag inruilen voor een snol. Maar als hij erover nadenkt, moet hij
toegeven dat het leven niet zo eenvoudig is. Hij moet minstens in overweging
nemen wat Stepan zegt: ‘heel de schoonheid van het leven bestaat uit licht en
uit schaduw’. (53) Het gesprek brengt beide vrienden niet nader tot elkaar. Na
het betalen van de gepeperde rekening gaan ze uiteen.
12 (54)
De nog maar achttienjarige Kitty heeft twee
pretendenten. Levin, die de voorkeur geniet van haar vader vorst Sjtsjerbatski,
en Vronski, die het meest in de gunst valt van de vorstin – ook al omdat Levin
het niet heeft aangedurfd een aanzoek te doen. Maar de vorstin twijfelt. Zelf
is zij nog door een tante ‘gekoppeld’ aan haar man. Maar deze vorm van
verbintenissen aangaan is in de snel veranderende maatschappij niet meer
evident. Nu zijn de kinderen, ook de dochters, meer geneigd om zelf keuzes te
maken. Maar de vorstin is gerustgesteld door Vronski’s mededeling dat hij niets
zou beslissen zonder eerst de raad van zijn moeder te hebben ingewonnen. Nu is
de vorstin enkel nog ongerust over het feit dat Levin komt en dat Kitty zou
zwichten voor diens aanzoek.
13 (58)
Kitty twijfelt. Bij Levin voelt ze zich meer op haar
gemak maar een toekomst met Vronski lijkt aanlokkelijker. Het wordt zeer
moeilijk om een van beiden af te wijzen. Maar het zal niet anders kunnen! Levin
verschijnt als eerste op het feest. Hij doet zijn aanzoek, vangt bot en maakt
aanstalten om te vertrekken.
14 (60)
Net op het ogenblik dat Levin wil vertrekken, komt de
vorstin aan. Zij ziet onmiddellijk dat Kitty Levin heeft afgewezen en begint
een praatje over het landleven. Gravin Nordstone maakt haar opwachting. Ook zij
heeft liever dat Kitty met Vronski huwt. Er ontspint zich een gesprek over
spiritisme. Gravin Nordstone gelooft erin, Levin natuurlijk niet. Vronski kiest
een tussenpositie: elektriciteit bestaat toch ook zonder dat wij weten wat het
precies is? De vorst komt binnen. Levin verlaat als een geslagen hond de
bijeenkomst maar ziet nog net Kitty enthousiast reageren op een uitnodiging
voor het bal van volgende week.
15 (66)
Na afloop van de avond voelt Kitty medelijden met
Levin, maar is ze toch ook gelukkig met de liefde van Vronski. Terwijl zij de
slaap probeert te vatten, maken haar ouders beneden ruzie: volgens de vorst is
de vorstin een koppelaarster en Vronski een flierefluiter. Levin is voor hem de
serieuze kandidaat.
16 (69)
Vronski beseft wel dat Kitty verliefd is op hem, maar
niet dat hij er verkeerd aan doet zich dat te laten welgevallen zonder de
intentie te hebben op haar avances in te gaan. ‘Hij kon niet geloven dat iets
dat hem en vooral haar zoveel plezier verschafte, verkeerd kon zijn. En nog
minder kon hij geloven dat hij zou moeten trouwen.’ (69) Tevreden en niet van
plan iets aan de situatie te veranderen, valt Vronski in slaap.
17 (70)
Vronski gaat naar het station om zijn moeder af te
halen en loopt daar Stepan Oblonski tegen het lijf, die er zijn zus Anna
Karenina komt afhalen. (Hij heeft haar ontboden om hem te helpen bij het
oplossen van zijn huwelijksproblemen.) Vronski heeft niet meteen sympathie voor
Anna omdat hij haar echtgenoot Aleksej Aleksandrovitsj maar saai vindt. Hij
verneemt van Stepan dat Levin gisteren bij de Sjtsjerbatski’s vergeefs naar de
hand van Kitty heeft gedongen en voelt zich als een overwinnaar. Maar daar is
de trein die zijn moeder brengt. Hij houdt niet van zijn moeder maar is haar
wel onderdanigheid verplicht. Conclusie: zowat alles wat Vronski voelt is
onecht.[De locatie waar Anna Karenina ten tonele verschijnt, is niet toevallig het station!
18 (74)
Op zoek naar zijn moeder kruist Vronski een dame van
uitzonderlijke schoonheid en met een buitengewoon charisma. Wij mogen aannemen
dat dit Anna Karenina is. Het contrast met het verschrompelde vrouwtje dat
Vronski’s moeder is, kan moeilijk groter zijn. Gravin Vronskaja en Anna
Karenina hebben samen gereisd. De gravin is vol lof over mevrouw Karenina. Uit
wat ze zegt, kan Vronski opmaken dat ze getrouwd is een een zoontje heeft van
acht jaar. Vronski laat Anna node gaan. Maar zover komt het nog niet: een
baanwachter is onder de trein gesukkeld en gruwelijk verminkt. Stepan en
Vronski gaan kijken. Voor damesogen is het tafereel niet geschikt. Vronski
schenkt tweehonderd roebel aan de weduwe van de baanwachter. Het is niet
duidelijk of hij dit uit pure goedheid doet dan wel uit het verlangen om te
scoren in Anna’s ogen.[We zien nog hoe Anna te horen krijgt dat onder een trein terechtkomen een snelle dood betekent. Zij noemt het hele voorval nog ‘een slecht voorteken’ (78)
19 (79)
Anna komt bij Dolly aan terwijl Dolly Grisja zijn
Frans aan het overhoren is. Hoewel ze tegen Stepan had gezegd dat ze niet
verheugd zou zitten uitkijken naar de komst van Anna, heeft Dolly toch alles in
gereedheid gebracht. [Ook hier liggen denken en doen ver uit elkaar!
De schoonzussen komen al snel bij het onderwerp: het overspel van Stepan. Anna vindt het heel erg voor Dolly, ze begrijpt het allemaal zeer goed. De herinnering aan dit medeleven zal een extra dimensie geven aan latere gebeurtenissen! Dolly lijkt vrij snel te kunnen worden overtuigd van de mogelijkheid om Stepan alles te vergeven en met een schone lei te herbeginnen.
20 (85)
Stepan komt thuis eten. De verzoening met Dolly lijkt
een feit. Ook Kitty komt langs, en maakt kennis met Anna. Eigenlijk wordt ze
meteen verliefd op haar ‘zoals jonge meisjes verliefd kunnen worden op
getrouwde en oudere dames’ (85). Anna fascineert Kitty omdat achter haar
vriendelijke façade een tragische diepgang lijkt schuil te gaan. Er ze ziet in
haar ‘een andere hogere wereld met gecompliceerde en poëtische interesses die
voor haar, Kitty, ontoegankelijk waren’ (85). Anna spreekt met Kitty over het
bal dat er aan zit te komen. Wat moet zij, Anna, daar nog zoeken, ondanks haar
schoonheid? Zij is immers getrouwd?[Opzichtige symboliek: terwijl Anna zegt dat ze wel niet anders zal kunnen dan naar het bal te gaan, trekt een van de kinderen een ring van haar vinger.
Anna vertelt Kitty al het positiefs over Vronski dat ze van diens moeder heeft vernomen. Maar ze vertelt niet over het voorval op het station en de tweehonderd roebel die Vronski daar aan de weduwe van de spoorman schonk: ze voelde dat ‘hierin iets school dat met haar te maken had en iets wat niet had mogen zijn’ (88).
21 (88)
Stepan en Dolly hebben zich verzoend. De avond
verloopt gemoedelijk, maar wordt onderbroken door een onverwacht bezoekje van
Vronski. Hij komt zogezegd om te informeren naar een diner. Anna is verontrust
door zijn bezoekje.
22 (90)
Kitty steelt de show op het bal en wordt meteen ten
dans gevraagd door dansmeester Jegoroesjka Korsoenski. Die zet haar bij de
stralende Anna af. Kitty ziet hoe Anna een aanvraag om te dansen van Vronski
negeert, maar dan wordt ze zelf niet door hem gevraagd. ‘[N]og lang daarna,
jaren later, kromp haar hart ineen van pijn en schaamte om die blik vol liefde
waarmee zij hem toen aankeek en die hij onbeantwoord liet.’ (95)
23 (95)
Kitty komt tijdens het dansen met Vronski niet tot een
interessant gesprek. Ze ziet hoe Anna straalt en wat er zich tussen Anna en
Vronski aan het afspelen is: ‘hoe vaker ze hen zag, hoe vaster haar overtuiging
werd dat haar noodlot zich voltrokken had’ (97). Kitty ziet hoe mooi Anna is,
maar: ‘Er was echter iets in haar pracht dat verschrikkelijk en hard was.’ (98)
En even later: ‘ze heeft iets vreemds, demonisch en bekoorlijks’ (98). Anna
blijft niet voor het souper. Vronski vraagt haar onbeschaamd of ze echt morgen
moet vertrekken.
24 (99)
Konstantin Levin begeeft zich, na zijn vertrek bij de
Sjtsjerbatski’s, met een slecht gedacht over zichzelf naar zijn broer Nikolaj.
Hij overloopt de geschiedenis van Nikolaj: van ascetisch student tot notoire
losbol. Konstantin Levin schrikt van het allooi van Nikolajs gasten: de linkse
rebel Kritski, die door de politie wordt achtervolgd, en Nikolajs
‘levensvriendin’ (102) Marja Nikolajevna (Masja). ‘En als je denkt dat ze
beneden je stand zijn dan is daar het gat van de deur.’ (102) Levin blijft,
maar het contrast met het bal waarop hij niet aanwezig is, is schril.
25 (102)
Nikolaj predikt de revolutie en maakt zich kwaad op
Sergej Ivanytsj, die een dwaas artikel heeft geschreven over rechtvaardigheid.
Kritski heeft geen zin in discussies en verlaat het pand. Marja fluistert Levin
in dat Nikolaj, die overhoop ligt met de nieuwe ‘maatschappelijke instellingen’
(107) te veel drinkt. Nikolaj zegt niet naar het landgoed van Levin te willen
komen omdat hij geen confrontatie wil met Sergej. Konstantin Levin wil niet
kiezen tussen zijn broers Nikolaj en Sergej. Hij voelt medelijden voor Nikolaj.
Samen met Marja, die door Nikolaj uit een bordeel is verlost, stopt hij zijn
stomdronken broer in bed.
26 (108)
Konstantin Levin komt graag thuis. Hij neemt zich voor
zich niet meer met huwelijksplannen bezig te houden en om beter voor zijn
communistische broer te zorgen. Hij denkt na over diens politieke denkbeelden:
‘Hij vond het onzin om het economische systeem te wijzigen maar hij had zijn
eigen welvaart altijd als een onrechtvaardigheid gevoeld ten opzichte van de
armoede van de boeren.’ (108) Hij neemt zich voor nog soberder te leven. De
opzichter Koezma brengt slecht en goed nieuws: de boekweit is verbrand, maar de
koe Pava heeft gekalfd. Konstantin Levin is meteen weer helemaal opgenomen in
zijn bedrijf.
27 (111)
Levin droomt van een huwelijk, naar het ideale
voorbeeld van zijn ouders. Maar hij berust, getroost door de begripvolle
huishoudster Agafja Michajlnova en zijn hond Laska.
28 (113)
Anna Arkadjevna Karenina blijft bij haar besluit om
meteen uit Moskou te vertrekken. Maar het ontgaat Dolly niet dat Anna vreemd
doet. Ze begrijpt ook waarom: ze heeft gezien dat Vronski verliefd is op Anna.
En daarom vindt ze het maar goed dat hij niet van plan lijkt om met Kitty te
trouwen. Als hij zo licht ontvlambaar is… Haar lovende woorden voor Anna
klinken omineus: ‘”Wat ben jij toch gelukkig, Anna!” zei Dolly. “Alles in jouw
ziel is zo zuiver en zo goed.”’ (114) Anna weerlegt de complimenten
onmiddellijk: haar ziel omvat een duistere kern, ze benoemt die kern met het
(modieuze) Engelse woord skeleton –
wat uiteraard doet denken aan de dood. En Anna bekent aan Dolly dat ze Kitty’s
feest heeft verpest – zonder het zelf te willen, ‘of maar een heel klein
beetje’ (114).
29 (116)
Anna neemt plaats in de slaapwagon. Ze begint te lezen
in een Engelse roman maar wou – zoals Emma Bovary – dat ze de dingen die daarin
gebeuren allemaal zelf kon beleven. Maar gaandeweg nemen de herinneringen aan
Vronski de bovenhand en komt ze in een schemertoestand terecht waarin ze door
iets afgrondelijks wordt meegezogen – wat ze niet als onaangenaam ervaart. De
trein komt tot stilstand. Anna stapt uit en schept een luchtje in de
sneeuwstorm die op het perron woedt.
30 (119)
Op het perron, midden in de sneeuwstorm, verschijnt
totaal onverwacht opeens Vronski voor Anna. Hij zegt dat hij niet anders kon
dan achter haar aan te reizen: ‘U weet dat ik op reis ben om daar te zijn waar
u bent’ (120). Dat is precies wat Anna wil horen. Maar haar verstand doet haar
zeggen dat Vronski’s gedrag ‘ongepast’ is. Vronski, die de verscheurdheid op
haar gelaat ziet, weet wel beter. Anna doet de hele nacht geen oog dicht en
wanneer zij ’s anderendaags in het station van Petersburg door haar man wordt
verwelkomd, vallen haar – in ongunstige zin – meteen zijn flaporen en zijn hoge
stemmetje op. Ze proeft in de relatie met haar man ‘de onwaarachtigheid’ (121).
31 (121)
Vronski kijkt door zijn medepassagiers heen: hautain
en objectiverend. In Petersburg ziet hij hoe Anna haar echtgenoot terugziet en
hij kan nu niet meer ontkennen dat hij bestaat. Maar hij meent ook te zien dat
Anna haar man niet echt graag ziet. Aleksej
Aleksandrovitsj Karenin heeft het nogal nadrukkelijk over zijn
genegenheid voor Anna, maar kan het ook niet laten haar te laten voelen dat hij
het zeer wel heeft gesteld tijdens haar afwezigheid. Vronski spreekt, zeer
stoutmoedig en zelfverzekerd, het echtpaar aan. Aleksej Aleksandrovitsj Karenin is zeer formeel met Vronski: de karakters
botsen. Hij keert Vronski ostentatief de rug toe en vraagt Anna zo spoedig
mogelijk gravin Lidija Ivanovna Samovar te bezoeken: die is heel benieuwd naar
de verzoening tussen Kitty en Stepan. 32 (125)
Ook haar zoon lijkt Anna minder leuk dan vroeger. Ze ziet ook voor het eerst de tekortkomingen van gravin Lidija Ivanovna. Die wil deugdelijk zijn en christelijk, maar doet niets anders dan roddelen en vijanden maken. Na de gravin komt er nog een niet bij name genoemde directeursvrouw op bezoek, dan neemt Anna haar correspondentie door en houdt zich wat bezig met haar zoontje. Kortom, het gewone leven wordt hervat en er blijft niets over van de doorstane emoties. Ze besluit dat het niet nodig is iets tegen haar man te zeggen.
[stijlfiguur: chiasme; op (126) tot twee keer toe, wat dan weer niet bijzonder uitgebalanceerd is
33 (127)
Aleksej – ‘Zonder haast en zonder rust’ –
Aleksandrovitsj heeft een zeer formele relatie met zijn vrouw. Hij ziet haar
bij het eten met gasten en vertrekt dan alweer naar een vergadering. Anna
blijft achter en gaat niet naar de afspraken of uitnodigingen die ze had
gemaakt of gekregen. Ze blijft thuis en wanneer haar man thuiskomt praten ze
over haar reis naar Moskou en over zijn wetsvoorstel. Dan gaat haar man lezen.
Hij weet niets van kunst maar houdt er toch uitgesproken meningen over na.
[Tolstoj kan het vaak niet laten te sneren naar de
bourgeoisie.Anna zet zich aan een brief aan Dolly. Uiteindelijk gaan ze slapen. Anna is not in the mood: ‘alle vuur leek nu in haar gedoofd of ergens ver weg opgeborgen’ (130).
34 (130)
Vronski wordt in zijn woning opgewacht door zijn
vriend Petritski, een vrolijke Frans, en barones Shilton, die ten aanzien van
Vronski meteen over de door haar gewenste scheiding van haar man begint.
Vronski heeft graag dit soort schaamteloze, passionele, onburgerlijke mensen.
Petritski zit tot over zijn oren in allerlei moeilijkheden: werk, erezaken,
schulden, liefdesaffaires. Maar voor de rest gaat alles goed! Petritski brengt
Vronski op de hoogte van alle Peterburgse nieuwtjes. Vronski maakt zich op voor
een soiree in de Peterburgse entourage waarin hij Anna Karenina hoopt te zullen
kunnen binnenleiden.
