15 november 2013
In een boekenantiquariaat trekt in een vitrinekast een
opengeslagen cahier mijn aandacht. Het is zo’n Moleskine-schrift, zwartlederen
band, leeslint… Op de openliggende bladzijden zie ik een mooi, regelmatig en
nogal klein handschrift, maar ook minutieus uitgevoerde tekeningen: van ogen,
een hand die schrijft… Ik vraag de antiquaar van wie dat cahier is, wie daar zo
mooi heeft geschreven en getekend. Het blijkt van Stefan Hertmans te zijn. Mag
ik het cahier zien? Dat mag, het wordt uit de vitrinekast gehaald. Tot ergens
halverwege het cahier zijn alle bladzijden gevuld met tekst en tekeningen:
allemaal zo precies en zorgvuldig als op de openliggende bladzijden waarmee het
boek mijn aandacht trok. Maar dan stopt het. De tweede helft van het cahier is
leeg. Maar Hertmans leeft nog, denk ik. Hoe komt dit boek in uw bezit? Op die
vraag blijft de antiquaar mij het antwoord schuldig. Ik vraag naar de prijs.
460 euro. Dat is niet weinig, maar anderzijds lijkt het me toch ook geen
slechte belegging: Hertmans is inmiddels een gevestigd auteur… Ik vraag me toch
af of hij dit cahier niet mist. Moet ik het hem niet terugbezorgen?
