donderdag 21 augustus 2014

zomer veertien 3 / ferroviaire ervaring 43




1 juli


Op de trein terug naar huis twee jongelui met hun rugzakken en uitwerptent op de stoelen tegenover zich: met hun tweetjes nemen ze vier plaatsen in en er is op dit spitsuur al geen overschot. Samen met mijn medereizigers kijk ik geërgerd maar we zeggen niets. Wanneer de kaartjesknipper zijn opwachting maakt, gaan de geschoeide voeten snel van de bank. Maar de kaartjesknipper is nog maar net gepasseerd, of ze liggen er alweer op. Wenkbrauwengefrons. De jongelui trekken het zich niet aan en sms’en of chatten of skypen of gamen lustig verder.

Kaartjesknipper, overigens? Er worden niet veel kaartjes geknipt. De abonnementsreizigers hebben tegenwoordig een kaart met een chip. Die moet tegen een apparaat worden gehouden. Deze controleur gebruikt zijn apparaat op geheel eigen wijze: hij houdt niet de kaart tegen het apparaat, maar het apparaat tegen de kaart, die de reiziger dan moet vasthouden in plaats van overhandigen. ’t Is eens wat anders.

Wanneer de conducteur/kaartjesknipper/treinbegeleider nog eens terugkeert door het gangpad, hebben de twee – een meisje dat ik vanuit mijn positie niet kan zien en een rosse jongen die wel iets heeft van Rode Duivel Kevin De Bruyne – alweer hun voeten op de bank gelegd. Zij krijgen een opmerking van de man die zijn apparaat tegen de kaarten houdt. Maar ook niet meer dan dat. Voor mij had het gerust meer mogen zijn.

In Brugge stap ik de Media Mart aan het station binnen: even kijken naar de fototoestellen. Ik heb een aankoop in gedachten, maar ik moet mijn behoefte nog ‘finetunen’. Er is een bijzonder interessante aanbieding: de Fuji X-E1 staat voor 379 te koop in plaats van 699 euro. Zal ik thuis toch even moeten kijken op het internet of dit een verantwoorde aankoop zou zijn. Misschien dat ik dan mijn digitale Leica X1 van de hand probeer te doen: die is echt te traag en de manuele focus is onhandig, om niet te zeggen knullig. Bovendien mis ik een zoeker.

Ik ben op tijd thuis voor de match Argentinië-Zwitserland. Het wordt een zoveelste krachtmeeting die zich tot in de verlengingen sleept. Je denkt, er komen penalty’s aan, maar een late goal (118’) van uitblinker Di Maria beslist er anders over. Als België straks wint, moeten ze in de kwartfinale tegen dit Argentinië. De achtste finale van de Belgen tegen de Verenigde Staten ga ik bekijken bij Sarah.
Maar eerst zitten we nog een halfuurtje aan de tuintafel. Sarah heeft het over haar school, hoe de sfeer ook daar nu volledig zoek is door de toepassing van ‘nieuwe’ managementtechnieken. Van de weeromstuit ontstaat er bij het korps een vorm van solidariteit: (…). Ik vertel over de persoon die ik tot in april nog af en toe in het bedrijfsrestaurant zag, die vervolgens al haar ziektedagen opnam, en die nu blijkt te zijn gestorven op de eerste dag van haar pensioen. Zij kan haar opwachting maken bij Sinte Pieter samen met advocaat Piet Van Eeckhaut, die ook vandaag overleden is. (…)

En dan kijken we dus naar de match. Een fantastische match wordt het, na de achtste finale Duitsland-Algerije van gisterenavond een tweede hoogtepunt in deze wereldbeker. Wel jammer dat er niet wat meer gezelschap is om samen de spanning en vreugde de beleven.