wolkenfragmenten
uit Stefan Zweig, De wereld van gisteren
1402
Stadsbeeld en verkeer hadden nog niet de
onwaarschijnlijk grote schaal van vandaag, want de nieuwe architectuur
experimenteerde nog maar heel onzeker met een enkele wolkenkrabber. (187)
1403
Het was een zachte dag; de hemel was
onbewolkt boven de brede kastanjebomen, het was een echte dag voor geluk. (211)
1404
Clouds, dews and dangers come; our deeds are done.
(Zweig citeert Shakespeare, 376)
1405
Als ik terugkijk op al die maanden van
constant en toenemende angst voor de oorlog in Europa, dan herinner ik me in
het geheel niet meer dan twee of drie dagen van werkelijk vertrouwen, twee of
drie dagen dat je nog een keer, de laatste keer, het gevoel had dat de wolk
over zou drijven, en dat je weer vredig en vrij zou kunnen ademhalen zoals
vroeger. (397)
1406
En toen was plotseling, als door een enorme
windvlaag, het drukkende wolkendek weggevaagd, de druk was van de harten
weggenomen, de zielen waren weer vrij. (399)
