wolkenfragmenten uit Julian Barnes, Arthur & George
1485
Het visioen van de profeet – van de
stormwind en de grote wolk en de glans rondom en het vuur en de vier
cherubs, elk met vier gezichten en vier vleugels – moest de aanwezigen
ontvankelijk maken. (56)
1486
Hij heeft altijd gedacht dat verdriet en
schuldgevoel, als ze kwamen, duidelijker omlijnd, beter herkenbaar, eindiger
zouden zijn. In plaats daarvan lijken ze op het weer, op wolken die zich
voortdurend tot nieuwe vormen herscheppen, aangeblazen door een naamloze,
onbestemde wind. (272)
1487
Hij is blij dat Maud op het idee kwam om
de verrekijker mee te nemen: hij speurt de arena af en de oplopende
stallesplaatsen, de drie verdiepingen loges, het grote pijporgel achter het
toneel, daarna de hogere helling van het amfitheater, de rij bogen steunend op
bruinmarmeren zuilen, en daarboven het begin van een hoge koepel, aan het
gezicht onttrokken door een baldakijn van zeildoek, dat als een wolkenhemel
boven de hoofden zweeft. (455)
