vrijdag 7 augustus 2015

facebookbericht 811 / reactie




De eliminatie van wie het regime niet gunstig gezind is gaat verder op alle niveaus. Met de verwijdering van deze topambtenaar, voorgesteld als een beslissing van de man zelf, staan we weer een geruisloos stapje dichter bij de totalitaire Vlaams-nationalistische republiek. Interessant in het artikel is ook de denkpiste om zelfs de werking van het beleid zelf, het wetgevende werk, in handen van de privé te geven.

Dat in handen geven van de privé is al veel langer gaande. En als je het gemiddelde resultaat daarvan ziet, kan je niet anders dan heel diep zuchten en je de vraag stellen waarom. Het kost handenvol geld, je trekt expertise weg bij je eigen diensten (die het nadien wel mogen uitleggen) en je krijgt in de meeste gevallen bandwerk zonder enige visie. Nu goed, dat gebrek aan visie is een gedeelde verantwoordelijkheid: als je opdrachtgever er geen heeft, kan jij er ook geen schrijven. Maar daar kan een goed functionerende administratie wel een rol spelen, niet een consultant. Maar wat me nog het meest tegen de borst stuit is dat steeds weer afgedraaide riedeltje van besparingen en 'efficiëntiewinsten'. Terwijl iedereen met een beetje ogen in zijn kop weet dat je op deze manier op termijn veel slechter (duurder) af bent. Maar ja: privé is goed, overheid is slecht, nietwaar? (DV)

Ik wist wel dat het wetgevend werk al een tijd bezig gedeeltelijk wordt overgenomen, met studiebureaus en aanverwante pseudowetenschappelijke zwendelpraktijken, maar ik heb deze gang van zaken nooit eerder aangeklaagd gezien door iemand op zo'n hoge positie. Op zich hoeft het niet te verbazen, als je ziet dat sommige ministers uit de Vlaamse Regering zelf uit 'de privé' komen. De middenstand regeert het land beter dan ooit tevoren. Nuja, beter? Méér in elk geval. En nadrukkelijker. Schaamtelozer. Wat nu het ontslag zelf van Van Melkebeke betreft, las ik toevallig deze voormiddag een zinnetje dat mij aan het denken zette, over het 'vrijwillig ontslag' in 1935 van een professor: 'Blumenfeld zal zijn professoraat wel "vrijwillig" opgeven, omdat hij anders op zijn pensioen zou worden gekort' (Victor Klemperer, Tot het bittere einde. Dagboek 1933-1941, 139 - een boek dat een akelig accuraat licht werpt op ook het huidige tijdsgewricht). Ik weet niet of een dergelijke overweging hier een rol heeft gespeeld, maar ik zou wel willen weten in hoeverre het vervroegd pensioen van Van Melkebeke een eigen beslissing is dan wel een - eventueel door financiële chantage verkregen - afgedwongen maatregel.

Ik denk dat hij het antwoord zelf al wat aangeeft: door steevast niet meer betrokken te worden, word je vanzelf 'overbodig'. Misschien dat er nog bijkomende druk kwam, maar voor iedereen met beroepseer (en al zeker tegen het einde van een loopbaan), kan dat al voldoende zijn. Als je functie deels inhoudsloos wordt... (DV)