zaterdag 2 april 2016

vierenvijftig 174

26 maart 2016

zaterdag

EMO

Ik wil wel naar een journaal luisteren of kijken, maar het spijt me, als er een vraag komt in de zin van ‘Vertel ons, wat zijn de emoties daar?’ of ‘Het was er vast wel emotioneel?’ of iets in die trant – ja, dan vliegt de stekker er meteen uit. Nultolerantie! Als de berichtgeving dan toch moet worden gekleurd door emotionaliteit, dan pleit ik voor een apart, en voor mijn part elitair, programma met niets dan de feiten, een update voor wie enkel wil weten wat het nieuws is en niet de zoveelste herkauwbeurt van hetzelfde, of de emo-show die tegenwoordig na elke calamiteit wordt opgevoerd met de hele obligate santenboetiek van kaarsen, knuffels, rouwregisters… Dáár word ik al even ziek van als van de gruwel van splinterbommen en afgerukte ledematen. Echt ziek. Omdat het ziek is. Neen, zolang er geen programma is dat mij ook informeert over de oorlogen die op dit ogenblik in Irak en Syrië worden uitgevochten, en in Jemen, en hoe zit het écht met de Bezette Gebieden, en met de door de mainstreammedia geboycotte campagne van Bernie Sanders en de sociale onrust in Frankrijk enzovoort enzovoort, en met de klimaatproblematiek en het TTIP en de greep van Monsanto op de voedselindustrie en nogmaals enzovoort, ja, zolang zo’n programma door als journalistiek verpakte emo-tv wordt verdrongen, trek ik de stekker eruit. Het is nu genoeg geweest. ¶