zondag 17 september 2017

de zomer van 2017 - 37



Ik heb net zitten kijken naar Wanderlust omdat ik wel eens wou weten waarom die Theodore Dalrymple zo'n inspirerende figuur is voor de burgemeester. Je moet altijd informatie uit verschillende hoeken betrekken, uit de eigen bubbel treden. Maar helaas, ik ben van deze uitzending niet veel wijzer geworden. Een paar platitudes over de jeugd van tegenwoordig en zo, en over de troost die religie kan bieden. Wel wijs vond ik de vaststelling dat ongelukkig zijn tegenwoordig als ‘ziekte’ wordt gezien, dat gelukkig zijn dus ‘normaal’ is. Maar dat er eigenlijk geen problemen zijn in de wereld zolang het met meneer Dalrymple goed gaat, dat vond ik toch wel een beetje gênant - en dan vooral dat Alicja daar niet op doorging. Neen, dit is de zoveelste gemiste kans: Wanderlust blijkt eens te meer een barslecht programma. Mooie plaatjes en kabbelende gesprekjes en zogezegd veelzeggende stiltes. En ja, waarom vermeldt Alicja Gescinska in het begin uitdrukkelijk dat de burgemeester zich laat inspireren door T.D. als ze dat dan in de rest van het programma op geen enkele manier illustreert? Dan kan ze dat toch beter onvermeld laten?