17 december 2017
80 – S., die in de tentoonstelling wel heel snel zijn
(negatief) oordeel klaar heeft: ‘Ik moet niet naar de werken komen, de werken
moeten tot mij komen. Ze moeten mijn aandacht naar zich toe trekken. En, sorry,
maar hier gebeurt dat niet.’
18 december 2017
81 – Iemand die ziek is geweest, u weet wel over welke
ziekte het gaat, en die genezen is, of toch voorlopig genezen, het zwaard
blijft hangen, zegt: ‘Ik ben al die mensen dankbaar die gestorven zijn in de
behandelingen die geleid hebben tot de middelen waarmee ik genezen ben en toch
nog een leven heb.’
19 december 2017
82 – M. vertelt over zijn werk als cipier. Geen lessen
meer, geen sport meer. Besparingen. Gevangenen weten nauwelijks wat aangevangen
met hun tijd…
20 december 2017
83 – Een fragment uit een droom. Een vrouw, die ik al lang
niet meer heb gezien en die zegt waar ze woont nu ze opnieuw alleen is, opent
haar mond. Zij lijkt achter haar tanden een tweede rij tanden te hebben, maar
neen, ze brengt haar hand naar haar mond en haalt die tweede rij weg, het zijn
geen tanden maar pillen: een pillenstrip met daarop de pillen in een
gebitvormige halve cirkel. Ik word wakker met het idee dat dit beeld iets met
zelfmoord te maken heeft. Onbehagen.
